سید محمد موسوی

نکته:"در باب ادایِ احترامِ سینماگران به بازیگران قبل از انقلاب-چه آنها که ماندند و چه آنها که رفتند- یک موردی مرا می رنجاند. من با شدت و ضعف قدرت بازیگری برخی عناصری که این سالها خیلی به ایشان پرداخته می شود و از آنها یاد می شود ندارم؛به هنرمند بودن یا نبودن شان هم کاری ندارم. فقط یک مورد مرا می رنجاند.
چرا باید ما در ایران اسلامی، شاهد فیلم هایی باشیم که به برخی آثار منتشر شده در ایران قبل از انقلاب اشاره می کنند که آن آثار شامل صحنه های مبتذل و غیر قابل گفتن و بعضاً جِ ن سی بوده اند؟؟ همین فیلم "ممل آمریکایی"، اسمش را در گوگل سرچ کنید، نتیجه جستجو را ببینید. آیا این آرمان سینمایی ست که خود عواملَش آن را سینمایِ پاک می نامند؟؟ آیا یادکردن از این فیلم افتخار دارد خانم پاکروان؟؟ آیا اشاره به بهروز وثوق اشاره به ناپاکی های او در سینمایِ قبل از انقلاب است یا صرفاً هنرِ او؟؟ بردن نامِ بهروز وثوق چه چیز را در ذهن مخاطب ایجاد می کند؟؟ مخصوصاً مخاطبی که هنوز از دهه 50 شمسی، فاصله چندانی نگرفته و آن فیلم فارسی ها را بخاطر دارد. شما که اصلاً در آن دوران نبوده اید، سنگ چه چیز را به سینه می زنید؟؟ اینها را اضافه کنید به اینکه حتی بهروز وثوق هم از دیدن این فیلمِ بی ارزش شما،‌ به ستوه خواهد آمد. شما نام او را در یک اثر فاخر نبرده اید. در اثری زشت و بی معنی برده اید. چرا باید به آن افتخار کنید؟؟
ایکاش کسی بود که این رویکرد سینماگران را توضیج میداد. البته از یاد نبریم که ما با جمشید مشایخی و داوود رشیدی و علی نصیریان و عزت الله انتظامی و محمدعلی کشاورز چه کرده ایم که قرار است با بهروز وثوقی هم همان کار را تکرار کنیم؟؟ غیر از اینکه فراموششان کردیم و گذاشتیم در کنج عزلت و انزوا بمیرَند..."