این فیلم خلاصه میشه تو شیوه روایت فانتزیش و تونسته لحظات کمیک بسیاری رو به همین روش خلق کنه. کارگردان به خوبی می دونسته دنبال چی بوده و با نهایت ظرافت از پس کار بر اومده. امروزه سرعت در سینما از اهمیت بالایی برخورداره، دیگه چند دقیقه نشستن و زل زدن به اسامی تیتراژ ابتدایی بر روی پس زمینه سیاه و انتظار برای شروع فیلم و همچنین سکانس های کشدار از حوصله مخاطب خارجه و میشه تنها در چند پلان یک یا چند شخصیت رو معرفی کرد، مخاطب رو با حال و هوای شخصیت ها آشنا کرد و یا موقعیتی رو به بیننده شناسوند. چیزی که نمونه های مثال زدنیش رو می تونیم در فیلم هایی مثل) Hot Fuzz اثری دیگه از همین کارگردان)، Snatch یا Zombieland ببینیم. در دنیای امروز که اینترنت امکان دسترسی به اخبار و فیلم و غیره رو مثل آب خوردن کرده، با پیشرفت وسایل نقلیه و اختراع هواپیما و قطارهای سریع السیر، همه گیر شدن بازی های کامپیوتری در سبک endless run ووو، سلیقه مخاطب خواه ناخواه یک چیز رو می طلبه...سرعت!...با توجه به این نکات باید اضافه کرد که اگر مخاطب آگاهانه سراغ این فیلم بره و بدونه دنبال چیه امکان نداره از دیدن این فیلم پشیمون بشه. اگر صرفاً از دیدن فیلم های پرمغز و معنا گرا و به طور کلی جدی لذت می برید (هرچند "جدی" می تونه تعابیر مختلفی داشته باشه) از دیدن این فیلم صرف نظر کنید ولی اگر معیارتون برای دیدن فیلم فقط نمره یا جوایز متعدد نیست و حواستون به ژانر "کمدی/فانتزی" این اثر هست، ببینید که خوراکتونه. البته از این هم نباید بگذریم که طراحی صحنه های مبارزه کاملا حرفه ای بوده و به تنهایی و جدا از داستان فیلم، به نظرم قادره نظر مثبت خیلی از مشکل پسندهای اکشن-دوست رو جلب کنه...دیگه خود دانید!
0 لایک
0نظر
بیوگرافی سامان راحمی
سینما همان زندگیست، منهای تکه های کسالت آور آن. «نقل به مضمون»