سید محمد موسوی

گرگ و میش ، آشتی سینما با تلویزیون !!
عادت نداریم به همایون اسعدیان در تلویزیون. شاید خوب باشد و شاید نه. باید منتظر بود و دید.
ترکیب بازیگران کمی ناآشناست اما کاملاً صداوسیمایی و عامه پسند است.
موضوع فیلم تا کنون بیشتر عاشقانه نشان داده شده تا سریالی تاریخی و دراماتیک.
کمی در نمایش ارتباط بین کاراکترها دچار سردرگمی هستیم.مخصوصاً ارتباط بین بچه های خانواده.
بنظر می آید بهتر بود از بازیگرانی استفاده می شد که جراحی پلاستیک کمتری روی صورت شان انجام شده باشد.
باورپذیرکردن اینکه فیلم در حال و هوای دهه شصت رخ می دهد را نمی توان با نمایش مکرر باجه زردرنگ تلفن همگانی و فروش شامپو لطیفه تخم مرغی در ظرف یک لیتری آن هم در کیوسک روزنامه فروشی!! بیشتر کرد.
این سالها تمایل کارگردانها(سینمایی و تلویزیونی)به ساخت آثاری که نمایش دهنده دهه های 50 و 60 است, بسیار زیاد شده و بنظر ساخت یک شهرک سینمایی مستقل مربوط به آن دوران خیلی ضروری می نماید.
گرچه باید دید همایون اسعدیان با این نوستالژی کاری هایش چه چیز را میخواهد بنمایش بگذارد؛ اما به خوبی مشخص است این فیلم هم نمی تواند تاب و تعب مردم در کوران جنگ و تغییرات حاصل از انقلاب را نشان دهد.
باید منتظر ماند و دید.