جوادی

آقای «محمد بوزار» 7 هفته قبل نوشته اند:
«این فیلم فقط درد ادمایی رو بیان میکنه که به این نوع گرفتاریها دچارند صرفا به این معنی نیست که همه مرد ها رو یجور نشون دادن».

جناب آقای محمد بوزار!
حرف شما کاملا درست و منطقی است، یک فیلم ساخته شده که فلان دغدغه رو مشکل رو بیان میکنه و هیچ اشکالی هم نداره ... چون بالاخره یکی از مشکلات و دغدغه های جامعه است.

اما سوال و اشکال اینجاست که:
اگر تعداد این فیلمها خیلی زیاد باشه، در ذهن مخاطب چه ذهنیتی بوجود میاد؟ (ضمن اینکه باید توجه کنیم معمولا در این فیلمها شدیدترین حالت اون مشکل بیان میشه).

فعلا نمیخوام وارد بحث فمینیسم و تایید یا رد اون بشم، بلکه میخوام بگم حرف من درباره همه موضوعاته (اعم از حقوق زنان و دیگر دغدغه های جامعه) که این حرف رو در قالب یک مثال ساده بیان میکنم:
صفحه ی سفیدی داریم که بخشهایی از اون خاکستری و سیاه است. اگر فیلمبرداری یا عکس برداری از این صفحه به گونه ای انجام بگیره که فقط نقاط سیاه نمایش داده بشه، کسی که دید جامعی از اون صفحه نداره و نمیدونه درصد نقاط سیاه و خاکستری نسبت به کل صفحه چقدر است، چه ذهنیتی از اون صفحه پیدا میکنه؟

بسیاری از فیلم های ایرانی به «صفحه ی جامعه ایران» می پردازند ولی متاسفانه درصد بالایی از اونها فقط بر روی نقاط سیاه و خاکستری متمرکز می شوند که به مرور زمان این مساله باعث ایجاد ذهنیت نادرست در مخاطبین میشه.

وقتی منِ مخاطب می بینم اکثر فیلمهای یک خانم یا آقا اینگونه به موضوعات پرداخته، حق دارم نسبت به اون شخص و فیلمهایش حس خوبی نداشته باشم و ضمنا دغدغه های مطرح شده رو به راحتی نپذیرم.