امین وحید

این اصغر فرهادی نه تیپ و قیافه کیارستمی را دارد, نه کاریزمای بیضایی را, نه انقلابی گری مخملباف را, نه روشنفکری مهرجویی را, نه صمیمیت ملاقلی پور را, نه نبوغ تقوایی را. فرهادی شبیه ادم های معمولی است, ما را یاد همسایه مان می اندازد, یاد معلم دبیرستانمان, یاد یکی از همان فامیل هایی که سالی یک بار میبینیم.
فرهادی نه به ساز اپوزیسیون می رقصد نه مجیز حاکمیت را میگوید, نه شعار میدهد, نه حرف های عوام فریبانه میزند.
فرهادی پول دارد ولی مثل پولدار ها رفتار نمی کند, شهرت دارد ولی پز نمی دهد, سواد دارد ولی دیگران را عوام نمی داند.
فرهادی سرش را انداخته پایین کارش را میکند, بی سر وصدا. اگر این جشنواره ها نبود عکس و خبرش جایی درز نمی کرد. فرهادی با همین روش به یکی از پر افتخار ترین کارگردانان جهان تبدیل خواهد شد.
مملکت ما هر چه دارد از ادم های پرکار و بی سر وصدا دارد. ادم هایی با ظاهر عادی که کارهای فوق العاده میکنند. ادم هایی مثل اصغر فرهادی.